Vanuit Puno dat aan het Titicacameer is gelegen hebben we de Floating Islands bezocht. Wat letterlijke drijvende eilanden zijn die een rieten structuur als basis hebben.

Een dag later zijn we dan doorgereden naar Cuzco, een stad waar nog vele mooie gebouwen en pleinen bewaard zijn gebleven uit de spaanse kolonisatieperiode. Van hieruit zijn we dan door de Sacred Valley naar Urabamba gereden waar we vele Inka restanten zijn gepaseerd. ´s Morgens zijn we vanuit dit 1- straat dorpje met de trein naar Aguas Calientes gereisd. Dit is echt een lelijk dorpje aan de voet van de Machu Picchu om alle toeristen op te vangen die M.P. gaan bezoeken.

De dag waarop we M.P. zijn gaan bezoeken, zijn we om 4.30u opgestaan en hebben daar de eerste bus van 5.30u naar Machu Picchu genomen. Daar werden we de eerste 2 uur in een dichte mist rondgegidst. Maar na 2 uur begon de zon erdoor te komen en hebben we pas echt kunnen genieten van de mythische ruïnes van de Inka volkeren in een ongelofelijk spectaculair kader. Dit was voor ons beide tot hiertoe het hoogtepunt van onze reis en het zal moeilijk te overtreffen zijn. Hierna zijn we teruggekeerd naar Lima om afscheid te nemen van Ielde (mama van Olivier) en Ria (vriendin van Ielde) en de 12 koppige groep. Vanaf toen stonden we er terug alleen voor... en omdat we snel in Bolivia wilden zijn zijn vanuit Lima op La Paz gevlogen.

La Paz ligt op 3700m hoogte omgeven door besneeuwde bergtoppen die er nog 3000m bovenuit steken. De eerste drie dagen is Olivier daar ziek geweest en is Jürgen de stad gaan verkennen en heeft tevens de spectaculaire afdaling 'The most dangerous road in the World' gedaan met een mountain-bike. Een afdaling met smalle passen met aan de zijde van het dal kliffen tot 400m diep. De laatstse 2 dagen zijn we met Bram en Luuk (Nederlanders die we in Ushuaia hebben leren kennen) op stap geweest en hebben samen met nog 200 andere hollanders Koninginnedag gevierd ...

Na La Paz hebben we een nachtbus naar het mijnstadje Potosi genomen. Daar is Olivier samen met Conor, andere Oliver en Patrik de mijnen gaan bezoeken. Een wereld apart daar beneden en onbegrijpelijk dat er in deze tijd nog mensen (en kinderen) in deze omstandigheden moeten werken. Dat we op het einde zelf dynamiet mochten opblazen maakte het toch nog erg leuk ¡

Van Potosil zijn we doorgereisd naar Uyuni waar we een 3 daagse tour over de zoutvlaktes hebben geboekt. De avond voor ons vertrek zijn we een koppel Benoit en Gaia uit Antwerpen tegengekomen waar we samen nog ne toffe avond net hebben gehad. De dag erna zijn we doorgereden naar de zoutvlaktes in een 4x4 jeep met 5 passagiers een chaffeur en een kokkin. Onze trip kunnen we het best beschrijven als een 3 daagse paris- Dakar waar we 1 dag op de zoutvlaktes hebben gereden en de 2 andere dagen ons op de maan waanden.op een gemiddelde hoogte van zo´n 4000m. De laatste dag van onze trip zijn we vroeg opgestaan om de geisers daar te gaan bezoeken en om naar de zonsopgang te gaan zien, maar koud dat het toen was, ni normal (-15) ¡ De laatste dag heeft onze chauffeur ons aan de grens van Boliviia-Chili afgezet. Van daaruit hebben we een bus naar San Pedro de Acatame genomen. Een gezellig dorpje midden in de woestijn aan de kloof 'Valley de la Luna' op 2400m hoogte en dus 40 graden warmer dan daarboven. Daar zijn we 2 dagen gebleven en zijn dan een 24 uur durende busrit naar Santiago.Wel leuk dat we Zuid Amerika verlaten vanuit de Stad waar onze trip begonnen is.

We zijn ons nu stillaan aan het voorbereiden op ons volgend avontuur :Nieuw Zeeland ¡ Maar eerst maken we nog een tussenstop op de magische Paaseilanden...

Hasta Luego,

Auf Wiedersehen ,

Tot Ziens,

Zuid- Amerika